Ik blog, dus ik besta?

Als een van de laatste mensen op deze wereld heb ik besloten te gaan bloggen. Of nee, ik heb mij vóórgenomen om te bloggen, want ik ken mijzelf en ik twijfel of ik het volhoud. We'll see. Ik heb het al een tijdje in mijn hoofd en twijfelde om te beginnen, maar mijn reis naar Bali was doorslaggevend. Als ik ergens helemaal los kan met content dan is het daar, toch?

Dus zo heb ik besloten om dagelijks (meteen die lat torenhoog leggen) een blog te schrijven over de avonturen die Martijn, Julius en ik daar beleven. We maken een 21-daagse rondreis en het wordt hoe dan ook een bijzondere reis; zeker met een negen jarige denk ik wel van waarde te kunnen zijn met mijn blogs. Naast praktische tips neem ik jullie graag mee in de Indonesische cultuur, alles wat mij verwondert en het eten dat ik met korte hmm's ga opeten.

Bali is hét oord van bezinning, eten, vriendelijkheid... en ik hoop hier optimaal in mee te kunnen gaan. Met mijn gezin. Zo min mogelijk drinken (ik ga eten bij Locavore, dus ik kan niet zeggen dat ik níet ga drinken), eens een zonsopgang zien, de natuur strelen, gezond eten *kuch* afvallen en ontspannen. Wie weet volg ik zelfs een yoga class. Primeurtje wordt dat.

Na vijf jaar mijn bedrijf Lieve Zaken, een jaar raadslid voor GroenLinks, een nieuwe baan als jobscoach bij Partner in Werk en daarnaast mijn gezin, kan ik zeggen dat ik echt toe ben aan zo'n reis. Julius is bijna tien en dat betekent dat ik al bijna tien jaar niet langer dan twee weken op vakantie ben geweest en nu mag ik er zelfs drie weg. Man, ik kan niet wachten. Nog 23 uurtjes voor het vliegtuig vertrekt... ga je mee?