Earthquake now!

Vanochtend lag ik al wakker toen ik een aardbeving voelde. Moet je net mij hebben. Ik stond meteen op en zei: “Ja, dat is een aardbeving.” Ik tilde Julius uit zijn bed, Martijn stond ook snel op en we liepen naar buiten. Terwijl we naar buiten liepen was het trillen gelukkig al gestopt en ook al waren de trillingen van korte duur, op zo’n moment zie je echt het rampscenario voor je. Ik tenminste.

Het epicentrum lag zo’n 100 kilometer ten zuid westen van Sanur (waar wij zitten) en het zat diep. Met een zwaarte van 5.2 op schaal van richter konden we het blijkbaar toch goed voelen. Buiten zat ik letterlijk te trillen. Julius werkte goed mee en Martijn was vrij rustig; dat is niet zo’n paniekvogel. Ik was doodsbang voor een Tsunami en pakte meteen ‘Earthquake now’ erbij voor de info.

Later vertelde de masseuse (mijn nieuwe BFF) dat ik niet bang hoef te zijn voor Tsunami’s bij Sanur, want voor Sanur ligt het eiland Nusa Lebogang en die zou een Tsunami tegenhouden. Ik kies ervoor haar te geloven, maar helemaal gerust ben ik niet. Later op de dag trekt dat gelukkig weg.

Zo’n acht jaar geleden was ik in Bosnië toen ik een aardbeving voelde van 6.2 op schaal van richter en waarvan het epicentrum precies onder ons was; dát was pas heftig. Alsof er een trein tegen ons huis aan reed. Dit voelde meer alsof er een hele grote vrachtwagen met een noodgang langst ons reed, maar dan nog... liever even helemaal geen aardbeving aub, want het zou ook zomaar een voorschok kunnen zijn van een nog grotere en langere aardbeving. Niet aan denken!

Na die aardbeving in Bosnië ontdekte ik Earthquake Now. Zo heet de site niet, maar ik kan de sitenaam nooit onthouden, dus Google ik Earthquake Now en dan zie ik een lijst met alle aardbevingen die net geweest zijn. Soms doe ik dat in bed en dan leef ik helemaal mee. Ik scroll snel over de lichte aardbevingen heen en bij de zware aardbevingen roep ik dan “Wow, kijk Martijn...” gevolgd door de schaal, diepte en locatie. Intrigerend natuurverschijnsel vind ik het, waar hier nog veel meer van zijn! De Frangipani’s daarbij meegeteld.

Het is de tweede vakantiedag en we hebben leuke natuurcadeautjes gekregen. De hele omgeving is natuurlijk een groot cadeau, maar soms worden we nog extra verrast!

Zo zag ik vandaag een witte vogel met lange poten en een lange nek op een zandbank, maar we hebben nog meer diertjes gezien! Er lopen hier eekhoorns, salamanders en kikkers. Tegen zonsondergang is het strand bezaaid met honderden, wat zeg ik duizenden krabbetjes met een oranje witte schaar en de gekste, meest vieze insecten fladderen rond.

De vogels zijn mij ook niet bekend, maar stuk voor stuk prachtig! Slanke, mooi geveerde duiven en kleine vogeltjes a la de kolibrie, maar dan geen kolibrie. Er is ook een chagrijnig kijkende vogel met witte en zwarte veren! Genieten is dat.

Morgen gaan we richting het oosten waar je schijnbaar goed kunt snorkelen. Hoewel ik de onderwaterwereld wellicht het mooiste cadeautje van de natuur vind, weet ik nog niet of ik ook echt durf te snorkelen. Ik vind wel dat ik het Julius verschuldigd ben, maar of ik het durf...