Frangipani hier, Frangipani daar!

Tegen vier uur deed ik voor het eerst mijn ogen open en ik dacht dat het zeven uur was of zo. Chips, nog lang niet en de mannen zagen eruit alsof ze in coma lagen. Rond zeven uur nog eens op de klok gekeken en om iets over acht besloten zachtjes te ontsnappen. Ik vond dat een acceptabele tijd en ik had wel zin om alleen te banjeren over het hotelterrein. Nieuwsgierig!

Bij het verlaten van onze hotelkamer, dat in een soort twee onder een kap Villa zit, ruik ik ‘die geur’ meteen. Zo lekker en nu al kenmerkend voor Bali. Een hele lichte perzik geur lijkt het. Onderweg naar het strand zie ik de eerste bloem offer al en even later zelfs een dame die een bloem offer brengt. Mooi om te zien, maar ik durfde er geen foto van te maken.

Bali is grotendeels Hindoeïstisch en bloem offers worden gedaan om de goden te danken voor het leven en om kwade geesten te verdrijven. Ze gebruiken allerlei soorten bloemen. De bloemen die je het meeste ziet en, denk ik, onderdeel van ‘die geur’ zijn, zijn Frangipani bloemen en ze bloeien aan een boom. Zodoende dat ze hier en daar in groepjes op de grond liggen. Dat ziet er gezellig uit. Locals versieren de beelden er onder andere mee. Dat toont vrolijk en vriendelijk. Offers vind je iedere tien meter wel; bij entrees, bij tempels, kassa’s en beelden. Bij sommige offers liggen ook kleine buideltjes witte rijst en zakjes met een bruin goedje waarvan ik vermoed dat het Ketjap Manis is. De goden verhongeren hier in ieder geval niet!

Wij ook niet trouwens. In Sanur zijn talloze sfeervolle eettentjes variërend van traditioneel Indonesisch eten dat je bij een ‘Warung’ koopt tot sushi en modern Frans. Vanmiddag hebben we geluncht in zo’n Warung en we waren in totaal €12,- kwijt!

Het weer valt een klein beetje tegen. De temperatuur is aangenaam, maar het is ’s ochtends bewolkt. Rond elven klaart het op (bokheet) en tegen half vijf trekken de wolken weer aan. Ik baalde toen ik zag dat het de hele komende week zo is, maar ondanks dat nu al een fantastische reis. Ik snap wel dat mensen verliefd worden op het eiland en ik snap dat Martijn hier graag met ons naartoe wilde. Het is de lange vlucht meer dan waard.

Wat ook erg opvalt is hoe vriendelijk iedereen is, maar daar later meer over. Ik neem even een duik in het zwembad en ga mij daarna opfrissen voor het diner!